| Dag 1: Heenreis |  |
Voor het afgeven van de koffer kan ik gebruik maken van de self-service machines en dat is wel zo snel en gemakkelijk eigenlijk. Bij de douane is het zeer rustig en met de nieuwe scanners voor de handbagage hoeven er ook geen laptops en ipads meer uit de tas gehaald te worden en zo heb ik nog 2,5 uur over als ik al helemaal door de checks heen ben. Zo op tijd ben ik nog nooit geweest voor een vlucht.
Voor vluchten naar de US is er op gate D1 nog een extra veiligheidscheck, die uit niet veel meer bestaat dan een paar basic vragen over wie de spullen heeft ingepakt en of daar nog artikelen bij zijn die niet van mezelf zijn. Met nog steeds een speling van bijna 2,5 uur ben ik al bij de gate en kan ik het toestel al zien staan.
Korte tijd daarna komen Jens, Steven en Maxim ook aangelopen. Zij hebben net de eerste vliegkilometers vanuit Brussel al achter de rug. We nemen een drankje en praten de tijd vol totdat het tijd is om te boarden.
Van de vlucht zelf is weinig bijzonders te zeggen. Het is voor zover ik kan zien helemaal volgeboekt en ruim 9,5 uur vliegen blijft gewoon een lange zit. Na 2 films kijken (Annihilation en Ready Player One) ben ik daar ook wel weer even klaar me en dan zijn we pas op één derde. De maaltijden zijn een welkome afwisseling en ik kan zelfs bijna een beetje slapen onderweg. Als laatste kijk ik nog één film en dan wordt langzaamaan de landing ingezet.
Immigratie werkt ook goed mee aan de Amerikaanse kant. Na de gebruikelijke vraag naar de reden van het bezoek kunnen we door naar de bagageband waar van ons allemaal de koffer te voorschijn komt. Dat dit niet altijd vanzelfsprekend is blijkt maar weer eens als we de rest van het reisgezelschap treffen. Zij zijn via Houston aangekomen en hadden daar een overstaptijd van anderhalf uur. Dat is vrij krap als je ook door immigratie moet, de koffer moet ophalen en verderop weer moet afgeven. Kennelijk te krap om ook alle koffers over te hevelen want van 2 van ons komt de bagage met een latere vlucht mee.
Met een shuttle van worden we naar het eerste hotel van de trip gebracht, een Quality Inn een stukje verderop. In de van zijn met een beetje goede wil 10 zitplaatsen en Wim en ik kunnen daarnaast nog op de grond gaan zitten. In het hotel kruipen we allemaal meteen de kamers in want morgen gaan we om 5 uur alweer aan het ontbijt om snel daarna te vertrekken. Gelukkig gaat hier de klok om 12 uur een uurtje terug waardoor we een uur extra slaaptijd hebben. De ontbrekende koffers worden 2 uur 's nachts zoals beloofd afgeleverd bij het hotel.
De 767-300 staat al klaar bij de gate als we zeer ruim op tijd aankomen.
Het is alweer donker bij de landing in Orlando.